#25. Recenzja filmu. Merida Waleczna.

W XII-wiecznej Szkocji cztery klany połączyły siły aby walczyć przeciwko wspólnemu wrogowi. Wódz wszystkich klanów - Fergus, ma córkę - Meridę. Nie jest ona jednak zwyczajną księżniczką - zamiast grzebyczka woli używać łuku a atłasowe sukienki szybciej odda za dobrego konia niż ubierze.
Jej matka, chce ją jednak za wszelką cenę wydać za mąż. Jej przyszłym małżonkiem ma zostać jeden z synów pozostałych władców, Meridzie jednak ani się śni by zostać żoną człowieka, którego sama nie wybrała i pokochała. Wściekła na nierozumiejącą ją matkę ucieka z zamku, z zamiarem zemsty.
Ma szczęście, ponieważ niebieskie, piszczące dymki prowadzą ją prosto do chatki czarownicy. Merida prosi ją o rzecz, która sprawi, że jej matka inaczej będzie myśleć o małżeństwie. Czarownica za opłatą, postanawia pomóc dziewczynie i robi dla niej ciastko. Ciastko, jednak nie zwyczajne, ma pomóc w rozwiązaniu wszelkich kłopotów królewny. Czarownica nie uprzedza jednak Meridy o "ewentualnych skutkach ubocznych", co staje się powodem jej kłopotów.
Oglądając Meridę Waleczna naprawdę utożsamiłam się z główną bohaterką. Pixar, jak to tylko Pixar potrafi, znów stworzył animację w której zakochał się cały świat i która przełamuje wszystkie stereotypy dotyczące księżniczek. Merida czka, beka i bezceremonialnie przeciera sobie usta rękawem, mimo nakazów matki. Zamiast królewny mamy tu dość nieokiełznaną chłopczycę.
Jak tu ocenić fabułę? Chyba jednym słowem - świetna. Konflikt Królowa  vs. Merida, jest głównym i świetnie przedstawionym wątkiem filmu. Film rozbawił całą moją rodzinę - i mamę i mojego młodszego brata. Moimi ulubionymi postaciami byli jednak trzej bracia Meridy, którzy psocili dosłownie w każdej scenie w której byli pokazani.
polecam. 




 

Some gif(t)s.

Amy Macdonald - This Is The Life